Σχολή Φιλοσοφίας (Μέρος 49ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

"When carrying on your head your perplexed bodily soul can you embrace in your arms the One and not let go?"

Lao Tzu ‘Tao Te Ching’ 

"We need to approach this work with an unknowing mind, a mind that is open to what is new, rather than a mind that is like a wheel running according to what is old."

A.H. Almaas ‘The freedom to be’ 

255. Ερώτηση: Τι εννοούμε με την λέξη κάρμα; 

Κάρμα είναι το σύνολο των προηγούμενων πράξεων μας που έχουν δημιουργήσει συγκεκριμένη προδιάθεση στο νου μας. Είναι τα αίτια των πράξεων μας και δεν χρειάζεται να αναλύσουμε σε μακρόχρονο πλάνο, υπερφυσικό, θανάτων και επαναγεννήσεων. Σε αυτό τον δρόμο και το χρόνο που μας δόθηκε επί της γης, γεννιόμαστε και πεθαίνουμε κάθε στιγμή. Όλη η ευχαρίστηση και ο πόνος εξαρτάται από το κάρμα που έχουμε "χτίσει". Για παράδειγμα, αν η προσπάθεια των πράξεών μας γίνεται για να χτίσουμε έναν καινούριο άνθρωπο μέσα μας, που θα δίνει και θα αγαπάει, έχουμε στολίσει τις πράξεις μας ήδη με αρετή, και το αποτέλεσμα θα είναι μια ανώτερη μεταμψύχωση. Αντίθετα, αν το αποτέλεσμα των πράξεών μας είναι να ξαναγεννηθούμε (και μιλάμε για αυτήν την ζωή μην το ξεχνάς), ως ένα πεινασμένο εγωκεντρικό φάντασμα, αρετή δεν υπάρχει πουθενά σε τέτοιο στόχο, έτσι θα έχουμε μια κακή μεταμψύχωση. 

256. Ερώτηση: Πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να αναπτύξουμε την αλήθεια στην καθημερινότητά μας; 

1. Να αποκτήσουμε αρετή, δια μέσου συμπεριφοράς, εξετάζοντας κάτι προσεκτικά, δοκιμάζοντας, και τελικά υιοθετώντας για τους εαυτούς μας, τι είναι σωστό, σε σχέση με ένα γενικό πλαίσιο αρετής, έναν γενικό κανόνα που θα πρέπει να καθιερώσουμε στην παγκόσμια κοινότητα. Αυτός ο κανόνας δεν είναι άλλος από την αγάπη. 
2. Να κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα αυτής της αρετής, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες λέξεις. Να εφαρμόσουμε τις μεγάλες διδασκαλίες του παρελθόντος, μιλώντας, επικοινωνόντας και εκφράζοντας την παγκόσμια αγάπη, με λέξεις που θα αντικαταστήσουν, την εικόνα της μιζέριας και της λεκτικής βίας που βιώνουμε σήμερα.
3. Να επαληθεύουμε και να επικυρώνουμε την αλήθεια, στα λεγόμενα των άλλων ακόμη και αν είναι κάτι εναντίον μας. Όχι να γίνουμε παθητικοί, αλλά να παραδεχόμαστε οτιδήποτε καλοπροαίρετο που θα μας διορθώσει. Να δεχόμαστε τα μαθήματά μας, όχι ως προσωπικές επιθέσεις αλλά με διάθεση επιβεβαίωσης με σκοπό τη βελτίωση και την επίγνωση. 
4. Να έχουμε το κίνητρο που θα μας ωθεί στη μελέτη και την πρακτική. 
5. Μέσα στο χάος της κατευθυνόμενης παραπληροφόρησης, να ξεκαθαρίζουμε τα σημεία που είναι σημαντικά και να ξεριζώνουμε τα ασήμαντα. Το μονοπάτι που ακολουθεί ο καθένας στην ζωή του, είναι ξεκάθαρα ατομικό. Αν το κόψουμε σε κομμάτια, και μάλιστα σε κομμάτια που καθορίζονται από άλλους, τότε έχουμε σχηματίσει οι ίδιοι τα οδοφράγματα στον δρόμο μας. 

257. Ερώτηση: Ποια είναι η αίσθηση όταν καταφέρνουμε να περιορίσουμε τις περιττές σκέψεις; 

Το να απαλλάσεται κάποιος από τις περιττές του σκέψεις, είναι σαν να βγάζει τα περιττά του ρούχα μια ζεστή μέρα. Έπειτα είναι η αίσθηση της ηρεμίας και της γνώσης. Γνωστικός με την έννοια της λογικής, όχι της λογικής σε έναν λαβύρινθο σκέψεων, αλλά με το να βρίσκεις το αυτονόητο και το απλό. Η συμπόνοια είναι το κλειδί ώστε να προχωρήσει κάποιος σε ένα βαθύτερο επίπεδο αρετής. Για να βοηθήσει κάποιος έναν αγράμματο, οφείλει να ξέρει ο ίδιος γράμματα. Όμοια είναι και η πνευματική βοήθεια. Για να έχει κάποιος ένα καλό παράδειγμα να προσφέρει, χρειάζεται ο ίδιος να γνωρίζει τι θα πει πνευματική ανάπτυξη, να γνωρίζει με την έννοια της επίγνωσης και της εφαρμογής στην καθημερινότητά του. Το πρώτο βήμα είναι να αφήνει ελεύθερο χώρο στο άτομο, να ξέρει τα αισθήματά του, να προφητεύει τα ενδιαφέροντα, δυσκολίες, εμπόδια, προδιαθέσεις, μηχανικά κατάλοιπα. Όταν κάποιος κινείται με οδηγό τη συμπόνοια, να νοιάζεται δηλαδή για τους άλλους, αφήνει γόνιμο έδαφος μέσα του ώστε καινούριες αξίες να ριζώσουν. Προετοιμάζοντας το μυαλό και την αντίληψη, θα αποζημιωθεί με αρετή και γνωστική δύναμη. 

258. Ερώτηση: Η συμπόνοια μπορεί να είναι ένα κίνητρο να βοηθήσουμε τους άλλους πέρα από τον εαυτό μας; 

Αρχικά ας αυξήσουμε τον ενθουσιασμό μας στο να βοηθάμε τους άλλους. Αυτό σίγουρα αναδύεται από μια εσωτερική εστίαση που είναι συμπόνοια. Το επόμενο βήμα είναι η επαγρύπνηση: να ξέρουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά. Όταν δεν έχουμε το μυαλό μας ξεκάθαρο, όταν δεν γνωρίζουμε πως να βοηθήσουμε ουσιαστικά και πρακτικά καλύτερα να μην τρέξουμε για βοήθεια καθόλου, γιατί έτσι ίσως κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά παρά καλό. 

Έπειτα, να προσπαθήσουμε να συσσωρεύσουμε σοφία και προτερήματα, όσο το δυνατόν περισσότερα. Το να αυξήσουμε τα προτερήματά μας σημαίνει να συμμετέχουμε πρόθυμα σε ενάρετες δραστηριότητες, όπως η γενναιοδωρία και η ηθική. Το να αποθησαυρίζουμε σοφία, σημαίνει να καταλαβαίνουμε την αλήθεια στα φαινόμενα που συμβαίνουν γύρω μας. 

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ. 

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ 

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ