ΦΑΟΥΣΤ_Επεισόδιο 14 - Όντα Αλληγορικά _Soundtrac-es by Chico @ Random Access Radio




Οι δύο άντρες, ο Βάλεντιν και ο Φάουστ στέκονται αντίκρυ μέσα σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο που δημιουργήθηκε μπροστά στα μάτια ή μέσα στο μυαλό του Φάουστ, χωρίς ο ίδιος να είναι σε θέση να ξεχωρίσει τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικού.

Βάλεντιν: Καλωσήρθες γιατρέ. Φοβόμουνα ότι δεν θα τολμούσες να μας επισκεφθείς ξανά. Γεγονός οξύμωρο, μιας και είχα την εντύπωση πως έχεις ιδιαίτερες μνήμες από το συγκεκριμένο χώρο. Για να το θέσω διαφορετικά, χρωστάς τιμή εδώ μέσα. 
Φάουστ: Δεν ήσουν ποτέ κήρυκας ευχάριστων μαντάτων.
Βάλεντιν: Και όμως, πριν φύγεις από εδώ μέσα οριστικά, θα σου πρότεινα, να κοιτάξεις γύρω σου προσεκτικά πριν βγάλεις εύκολα συμπεράσματα. Τα σκιερά πλάσματα του μυαλού σου έχουν να σου αποκαλύψουν περισσότερα από όσα νομίζεις.
Φάουστ: Συνέχισε. Ποιο είναι αυτό το μυστήριο που με περιβάλλει;
Βάλεντιν: Κάθε αίσθηση θα σου παρουσιάσει διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας. Η όραση και η αφή μιαν αλήθεια διαφορετική. Άγγιξέ με στο πρόσωπο και θα καταλάβεις ότι είμαι πιο εύθραυστος από τη φωτιά που αναδύεται από τα μάτια μου.

Ο Φάουστ διστακτικά πάει να αγγίξει το πρόσωπο του Βάλεντιν, αλλά νιώθει ότι αγγίζει γυαλί. Ευθύς κοιτάει γύρω του και βλέπει τον γυάλινο λαβύρινθο, που εξ αρχής είχε χαθεί με τον άλλο συνταξιδιώτη του.

Βάλεντιν: Δεν σε οδηγώ εκεί που επιθυμείς;
Φάουστ: Βρίσκομαι εδώ που ήμουν εξαρχής. Πως γίνεται να είναι αυτή μου η επιθυμία;
Βάλεντιν: Κοίταξε καθαρά, άναψες μια φωτιά. Είναι το φως για την έξοδό σου. Μην τη μετατρέψεις σε στάχτη. Εδώ είναι η έξοδος του λαβύρινθου. Από εδώ που από την αρχή εισήρθες.

Ο Φάουστ συνειδητοποιεί ότι κάθε χώρος του λαβύρινθου που επισκέφθηκε ήταν δημιούργημα της δικής του φαντασίας σε μια παράλληλη τροχιά, με τον δαίδαλο που δημιουργούσε και ο συνταξιδιώτης του. Τελικά, ο χώρος δεν είναι τίποτα άλλο από μια σκοτεινή ευθεία και ο Φάουστ κατευθύνεται προς την έξοδο. Ακούγονται διάφορες φωνές, καθώς και η κραυγή του συνταξιδιώτη του, που έχει σχεδόν κατασπαραχθεί από τις δικές του ερινύες. Καθώς πλησιάζει προς την έξοδο, επικρατεί μόνο σιωπή και σιγά-σιγά με ένα αίσθημα απελευθέρωσης βλέπει ένα αχνιστό φως. Το ακολουθεί. Αρχίζει να γίνεται πιο έντονο. Ανοίγει τα μάτια και βρίσκεται στο εργαστήρι του τρελού γιατρού.

Γιατρός: Μάλιστααα. Αυτό το χαζό πιθηκάκι όπως φαίνεται δεν είναι τόσο χαζό τελικά. Σε αντίθεση με τον άσπονδο φίλο σου, που δεν κατάφερε εξίσου μέγα έργο. Αντιθέτως, όπως βλέπεις, στερείται πλέον οποιοδήποτε εγκεφαλονωτιαίο υγρό, που έχει χυθεί στην, έτσι και αλλιώς, βρώμικη φόρμα του. Ελπίζω μόνο στις κοινές σας φαντασιώσεις, να κατέκτησε καμιά όμορφη παρουσία και να μην έφευγαν αυτές με αποστροφή. Θεέ Πάνα, θαυμαστά τα έργα σου, πως κατάφερε ένας χαζός πιστός σου να ξεφύγει από τον άδειο κύκλο του, χωρίς να ξέρει πώς και κατά που οδεύει. Θα αρχίσω να πιστεύω στα θαύματα. Είσαι ελεύθερο χαζό πιθηκάκι, να συνεχίσεις να είσαι θαμμένο στην καταχνιά του κόσμου μας. Και γω ο Σάτυρος θα περιμένω τα επόμενα θύματα στο γεμάτο υγρασία εργαστήρι μου. Πρόσεξε μόνο γιατί το σκοτεινό στόμα που άνοιξες, φωτιά θα ξερνάει ακόμα. Μην την παλεύεις, όμως, γιατί οι φλόγες πιο πολύ θα θεριεύουν. Ότι είδες εκεί μέσα άστα να σε οδηγήσουν, και όχι να σε αφανίσουν.

Ο Φάουστ σηκώνεται από την καρέκλα του, σχεδόν κατατονικός. Καθώς περπατάει στους σκοτεινούς διαδρόμους, η υγρασία του Κάτω Κόσμου, του φαίνεται σαν δροσερό αεράκι. Σαν βάλσαμο στο δέρμα του. Στο μυαλό του γυρνάνε όλες οι εικόνες που είδε σε αυτό το καθόλα περίεργο λαβυρινθώδες ταξίδι του, καθώς και τα λόγια του τρελού γιατρού. Στα μάτια του υπάρχει μια λάμψη... εκκωφαντική!

Σημειώσεις

  1. Το δέκατο τέταρτο επεισόδιο βασίστηκε στο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους "Οι Ερινύες" από το ίδιο το κείμενο του Γκαίτε σε μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη.
  2. Στο επεισόδιο συμμετείχαν οι Λίλα Κουτσοτόλη, Τζο Νάστα, Κώστας "Τσίου" Τσιλιγκίρης, Χρήστος Αργυρός, Νίκος Δημολίτσας και Βιργινία Μπάκα.
  3. Πρωτότυπη μουσική: Rendeece.
  4. Σύλληψη & Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Chico.
  5. Χρησιμοποιήθηκαν μέρη/samples από: Berlioz - La Damnation de Faust _ Scene 1: "La Vieil Hiver" [Sir Colin Davis - London Symphony Orchestra]

Σχόλια